Lonely Train

offffffff içim çok sıkılıyo..!cigerlerimin kararmış o ince bronşlarını acıyla hissetmek..pek de hoş bi duygu değil..ellerimin çıkıntılarının kara kara , üstünün izlerle kaplı olduğunu görmek parmaklarımın sanki hepsi kırıkmış gibi acıması...pffffff...boş ver gereksiz konuşmalar ve üstüne erbaş misali verilen emirler..hissiz dokunuşlar, anlamsız bakışlar..muhtemel mezun belgesi.üstünde eski adresin bulunması..çalışkan ama bi o kadarda elite takılan kapıcı..kompleksler içinde köklenmiş, hazımsız , çingene ruhlu , hayan nahsever insandannefreteder apartman sakinleri...guitarsız, bestesiz,ilhamsız geçen günler ..daha nereye kadar..?