*Ani*

Bi keresinde sıcak , sevgi dolu , salonunda hem sarı küçük bi televizyonu olan hemde çalışmak için kendini paralayan bilgisayarı olan ama çok yağmur yağdığı zaman tavanı akan , her ay telefon ve elektriğin 1 kereliğine kesildiği 3 oda bi salonlu evde , o tek odada , mutlu ve huzurlu yaşarken , yine sari televizyonun karşısında keyifle ilhamperisiyle oturuken sigaramı kafamın üstünde tumuştum ve yanan közü sırtıma düşmüştü ve ensenim biraz altı yanmişti...Neyse ki O ordaydı...Hemen eline kolonyayı ve buzu alıp biti vermişti ensemde...Beni tedavi ediyodu...O dokunuşlarındaki pozitif enerjiyi , sonsuzluğu yanlizca ben anlaya bilirim....Ve inanın o saniyede sonsuzluğun verdiği muazzam , ebedi güç , geçirmişti ensemdeki o yanığı...Bu etrafımızda ki önem denge bir kere daha göstermişti ki YouaremysunshineMyonlysunshine.Youmakeme
happyWhenskiesaregreyYou'llneverknowdearHowmuchIloveyou.